در زمان امام صادق علیه السلام در مدینه قحطی آمد، مردم به هیجان افتادند و در پی اندوخته ای بیشتر بودند، و البته همین هم بر دامنه قحطی و آثار آن افزود. امام صادق علیه افضل صلوات المصلّین از غلام خود پرسیدند، آیا اندوخته ای فراهم شده است؟

غلام که احساس می کرد جواب مثبت وی امام را خوشحال می کند گفت: بلی، به قدر یک سال در خانه گندم داریم و مشکلی از نظر تهیه نان احساس نمی کنیم.

امام علیه السلام بر خلاف انتظار غلام، به وی دستور دادند که همه گندمها را به بازار ببرد و به مردم بفروشد! غلام که حیران شده بود، عرض کردند آقا دیگر توان خرید نداریم و نمی توانیم غذا تهیه کنیم، (همه می خرند ما چگونه بفروشیم).

امام فرمود: مردم قوت خود را چگونه تهیه می کنند. غلام گفت روزانه نانشان را تهیه نموده و گاهی گندم و جو را با هم مخلوط می کنند. حضرت فرمود: گندمها را بفروش و از فردا روزانه نان تهیه کن، چرا که وقتی مردم محتاجند و ما توان رفع احتیاجشان را نداریم، باید با آنان همدردی کنیم تا همسایه ما بگوید اگر من نان جو می خورم، امام صادق علیه السلام هم نان جو می خورند.

بی تردید در میان مکاتب و آیینها، هیچ دینی همانند اسلام به جامعه و اصلاح امور آن نمی اندیشد. اسلام با عناوین پر ارجی چون ایثار و از خودگذشتگی، رعایت حقوق اجتماعی و از جمله حقّ مؤمن، حقّ همسایه، حقّ والدین، حقّ اولاد و بیان دهها حقّ دیگر، و جهاد و شهادت برای حفظ آرمان جامعه و.. . عالی ترین ملکات فاضله را در آدمی خلق نموده است.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: مَنْ اصْبَحَ لایهْتَمُّ بِامُورِ الْمُسْلِمینَ فَلَیسَ مِنْهُمْ.[1]

پی نوشت

[1] آنكه صبح كند بدون اينكه به امور مسلمين همّت گمارد، مسلمان نيست. (بحارالأنوار، ج 74، ص 339).