بدون شک یکى از مهم‌ترین راه‌هاى استنباط احکام الهى نزد شیعه، رجوع به احادیث معصومان علیهم ‌السلام است. در واقع معارف اهل بیت علیهم‌السلام گنجینۀ عظیمی است که علاوه بر شرح و توضیح آیات قرآن، نقش تکمیلی نیز برعهده داشته و منظومۀ معرفتی غنی را در اختیار شیعیان قرار می‌دهند. اما وقتی به این نکته توجه کنیم که احادیث طی دوران پر فراز و نشیب خود با پدیده‌هایی همچون وضع و تدلیس، تصحیف و تحریف، خطا و نسیان راویان و‌... مواجه بوده‌اند، آن‌گاه به اهمیت علم رجال در احراز صدور روایات از معصوم(ع)- که همواره یکی از دغدغه‌های محدثان و فقیهان بوده است- پی می‌بریم. همان‌طور که مقام معظم رهبری می‌فرمایند بسیاری از رشته ‌های علوم اسلامی از حدیث و سنت سرچشمه می‌گیرند و حدیث، مادر همه علوم دینی تلقی می‌گردد. بنابراین امروزه که تشیع در معرض هجمه‌های مختلف فکری و فرهنگی به‌ویژه در قالب شبهات وهابیت قرار گرفته است، ضرورت توجه به گنجینۀ معارف حدیثی اهل‌بیت به‌عنوان بستر زایندگی و پرورش علوم مختلفی دینی اهمیتی دوچندان می‌یابد. از این‌رو گروه رجال‌پژوهی معاونت پژوهشی حوزۀ علمیۀ خراسان رضوی به‌منظور تحقق منویات مقام معظم رهبری در راستای تقویت علم رجال[1]، دوفصلنامۀ مطالعات اعتبارسنجی حدیث را در با هدف گسترش و تعمیق آموزه های ائمه و با جهت گیری اخذ امتیاز علمی پژوهشی از شورای عالی اعطای امتیاز حوزه منتشر می نماید.