جايگاه امام حسن(ع) نزد پيامبر(ص)

پيامبر عظيم الشأن اسلام (ص) از نوادگانش حسن و حسين (ع) به اوصافى ياد كرده كه حاكى از مقام و منزلت والاى آنان نزد اوست، از جمله اين كه آن دو بزرگوار:

الف ـ گل هاى بوستان نبى اكرم در دنيا و گل هاى خوشبوى وى ميان اين امتند.([1])

ب ـ امام حسن و امام حسين برترين انسان هاى روى زمين اند.([2])

ج ـ آن دو، سالار جوانان بهشتى اند.([3])

د ـ آن ها دست به قيام بزنند يا نزنند، امام و پيشوا به شمار مى آيند.([4])

هـ ـ آن دو بزرگوار از عترت و اهل بيت پيامبرند كه تا قيامت از قرآن جدايى ندارند و امّتى كه بدانان چنگ زند، هرگز به گمراهى دچار نگردد.([5])

و ـ اين دو امام هُمام در شمار اهل بيتى اند كه براى كشتى نشستگان خود نجات از غرق شدن را ضمانت مى كنند.([6])

ز ـ آن دو، از جمله افرادى اند كه جدّ بزرگوارشان در حق آنان فرمود:

«النجوم أمان لأهل الأرض من الغرق و أهل بيتي أمان لأهل الأرض مِن الاختلاف»; ستارگان، سبب امنيت زمينيان از هلاكت و اهل بيت من موجب مصونيّت ساكنان زمين، از اختلافند.

ح ـ از ياران رسول خدا (ص) فراوان نقل شده كه از آن حضرت شنيده اند درباره امام حسن و امام حسين (ع) فرمود:

«اللّهم انّك تعلم أنّي احبّهما([7]) فأحبّهما و أحبّ مَن يُحبّهما»;([8]) خدايا! تو به خوبى از علاقه من به آن دو آگاهى. بنابراين، تو نيز آنان و دوستدارانشان را مورد محبّت خويش قرار ده.

از سلمان فارسى نقل شده كه از رسول خدا(ص) شنيد مى فرمود:

«الحسن والحسين إبناي، مَن أحبّهما أحبّني و مَن أحبّني أحبّه الله و مَن أحبّه الله أدخله الجنّة و مَن أبغضهما ابغضني و مَن أبغضني أبغضه اللّه و مَن أبغضه اللّه أدخله النار;([9])

حسن و حسين فرزندان منند، هركس آنان را دوست بدارد، دوستدار من است و هركس مرا دوست بدارد، خدا دوستدار اوست و آن كس كه مورد محبّت خدا باشد، او را وارد بهشت مى گرداند و كسى كه آن دو را به خشم آورد مرا خشمگين ساخته و آن كس كه مرا به خشم آورد، خدا بر او خشم مى گيرد و هركس خداوند به او خشمگين گردد، او را وارد دوزخ مى كند.

ط ـ انس مى گويد: «از رسول خدا (ص) پرسيدند: كداميك از اعضاى خاندان شما نزدتان محبوب تر است؟ فرمود: «حسن و حسين» و همواره به دخترش فاطمه مى فرمود: «فرزندانم را نزدم فرا خوان». وقتى فاطمه آن ها را نزد پيامبر مى آورد رسول خدا (ص) آن دو را مى بوسيد و در آغوش مى كشيد.([10])

ى ـ ابوحازم از ابوهريره روايت كرده كه گفت: با چشم خود ديدم رسول خدا(ص) مانند كسى كه دانه خرما را مى مكد، آب دهان حسن و حسين را مى مكيد.([11])

منابع و مآخذ:

[1].  صحيح بخارى 2 / 188.

[2].  عيون اخبارالرضا 1/67.

[3].  سنن ابن ماجه 14/56.

[4].  مناقب ابن شهر آشوب 3/163 .

[5].  جامع ترمذى 541.

[6].  حلية الاولياء 4/306.

[7].  خصائص نسايى /26

[8].  سنن ترمذى 539.

[9].  مستدرك حاكم 3/166.

[10].  سنن ترمذى 540.

[11].  مناقب ابن شهر آشوب 3/156.