مقدمه

پیامدهای هشداردهنده‌ای در حدیث غدیر نسبت به منکران ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده است. عذاب‌های دنیوی و اخروی، مورد لعن خدا بودن و همچنین تیره‌بختی، بخشی از این هشدارها می‌باشند.

معرفی امیرالمومنین به عنوان جانشین توسط پیامبر

ظهور اسلام با نبوت و رسالت خاتم الأنبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله آغاز گردید، اما به آن منحصر نبود و باید جانشینی و ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز به مردم ابلاغ می‌شد. پیامبر معظم اسلام از هر فرصتی بهره می‌جستند تا این مطلب مهم را برای مردم بیان کنند. شاه‌فرد معرفی و ابلاغ دستور خداوند پیرامون ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز غدیر خم صورت پذیرفت.

هرچند مشهورترین بخش این حدیث یعنی «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ» نزد عالمان شیعه و اهل‌تسنن دارای تواتر بوده و خدشه‌ای در صدور آن نیست،[1] اما از نگاه شیعه، این حدیث دارای خطبه‌ و ارشادهای متعددی است که پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله آنها را پیش و پس از این جمله معروف بیان کردند. سرانجام ناگوار و عاقبت به‌شر بودن منکران ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام یکی از نکات مهمی است که در این حدیث به آن اشاره شده و می‌توان مشابه آن‌ها را از لابه‌لای منابع اهل‌تسنن نیز یافت.[2]

لعنت خداوند

پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «أَلَا إِنَّ جَبْرَئِيلَ خَبَّرَنِي عَنِ اللَّهِ تَعَالَى بِذَلِكَ وَ يَقُولُ مَنْ عَادَى عَلِيّاً وَ لَمْ يَتَوَلَّهُ فَعَلَيْهِ لَعْنَتِي وَ غَضَبِي‏»؛[3] «آگاه باشید! جبرئیل از سوی خداوند به من خبر داد که هر کسی با علی ستیز کند و بر ولایت او گردن نگذارد، نفرین و خشم من بر او باد!» همچنین فرمودند: «بِأَمْرِ رَبِّي أَقُولُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ الْعَنْ مَنْ أَنْكَرَهُ وَ اغْضَبْ عَلَى مَنْ جَحَدَ حَقَّهُ»؛[4] «پروردگارا! اکنون به فرمان تو چنین می‌گویم: خداوندا! دوست‌داران او را دوست بدار و دشمنان او را دشمن بدار و ناباورانش را از مهرت بران و بر آنان که حق او را انکار کردند، خشمت را فرود آور».

در منابع اهل‌تسنن نیز احادیثی نقل شده که دشمنی با امیرالمؤمنین علیه‌السلام را دشمنی با خدا دانسته‌اند.[5]

شقی‌بودن مبغضان 

خاتم الأنبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله در بخش دیگری از حدیث غدیر چنین فرمودند: «إِنَّهُ لَا يُبْغِضُ عَلِيّاً إِلَّا شَقِيٌّ وَ لَا يَتَوَالَى عَلِيّاً إِلَّا تَقِيٌّ وَ لَا يُؤْمِنُ بِهِ إِلَّا مُؤْمِنٌ مُخْلِصٌ»؛[6] «تنها شخص تیره‌بخت است که در دلش از علی بغض و نفرت دارد و تنها شخص پرهیزکار است که از علی فرمان می‌برد و فقط شخص با ایمان به او گرایش پیدا می‌کند».

بی‌شک دشمنان امیرالمؤمنین علیه‌السلام دارای شقاوت بوده و هستند، اما بر اساس احادیث متعدد، شقی‌ترین آنها، قاتل امیرالمؤمنین می‌باشد.[7]

عذاب الهی بر مخالفان 

پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «ای مردم! علی از سوی خدا امام است و هرگز خداوند توبه منکر او را نپذیرد و او را نیامرزد. این سنت قطعی خدا در مورد مخالف ولایت علی است و بی‌شک مخالف او را به عذاب دردناک ابدی کیفر می‌کند. از مخالفت با او بهراسید و گرنه در آتشی خواهید رفت که برای حق‌ستیزان آماده شده است».[8]

«حارث بن نعمان فهری»[9] و «انس بن مالک»[10] دو شخصیت معروفی هستند که با انکار ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام مورد خشم خدا قرار گرفته و در همین دنیا دچار عذاب خوارکننده شدند.

منابع و مآخذ

[1]. ر.ک: تواتر حدیث غدیر از نگاه عالمان اهل سنت

[2]. عباسی، حبیب، مروارید فضائل در صدف غدیر، علامه بهبهانی، ص: 10.

[3]. طبرسی، احمد، الإحتجاج، نشر مرتضی، ج‏1، ص: 60.

[4]. همان، ص: 61.

[5]. عسقلانی، ابن‌حجر، الإصابة، دار الکتب العلمیة، ج‏2، ص: 373.

[6]. طبرسی، احمد، الإحتجاج، نشر مرتضی، ج‏1، ص: 61.

[7]. طبرانی، سلیمان، المعجم الکبیر، مکتبة ابن تيمية، ج8، ص: 38.

[8]. طبرسی، احمد، الإحتجاج، نشر مرتضی، ج‏1، ص: 60.

[9]. حسکانی، عبیدالله، شواهد التنزيل، ج‏2، وزارت ارشاد، ص: 382-381.

[10]. ابن‌مردویه، احمد، ‌مناقب علی‌بن‌ابی‌طالب علیهماالسلام، دار الحدیث، ص: 175-176.