مبارزات حضرت زهرا (س)

فاطمه زهرا(س) در اوج كشمكش ميان اسلام و جاهليت ديده به جهان گشود و زمانى پا به عرصه وجود نهاد كه مسلمانان با آيين شرك و بت پرستى ستم پيشه، سخت در نبرد بودند. قريش، رسول اكرم(ص)و همه بنى هاشم را در محاصره اقتصادى قرار داد و بدين سان، پيامبر(ص)همراه با همسر فدا كار و دخت پاكدامن خويش وارد شِعْب گرديد و مدت سه سال در محاصره قريش قرار داشتند و انواع محروميت ها را در مورد آنان به اجرا گذاشتند. بدين ترتيب، فاطمه زهرا(س) با تحمّل اين محاصره دشوار، روزگار گذراند و در جهت دفاع از حق و جانفشانى در راه مكتب و آرمان خويش، در كودكى، تلخى محروميّت و دشوارى هاى زندگى را چشيد.

سال هاى محاصره اقتصادى، سخت و دشوار سپرى شد و رسول اكرم(ص) پيروزمندانه از آن خارج گرديد و اراده خداوند تعلق گرفت در آن سال حضرت خديجه را در جوار خويش قرار داده و ابو طالب عموى رسول خدا(ص) و حامى و پشتيبان رسالت و يار و ياور اسلام دنيا را وداع گويد. بدين گونه، حزن و اندوه قلب رسول خدا(ص) را فرا گرفت زيرا محبوب ترين و عزيزترين افراد خاندانش را از دست داده بود.

فاطمه زهرا(س) كه هنوز از مهر و محبّت مادر بهره كافى نبرده بود، اين چنين دچار بلا و مصيبت گرديد و با اين كه خود، كانون مهر و محبّت گرانبهاى خويش را از دست داده بود، پدر را در رنج و ناراحتى، تسلّى خاطر مى داد و قريش پس از وفات ابو طالب عمو و حامى و پشتيبان رسول خدا(ص) جام خشم و كينه و آزار و اذيّت خود را بر وجود نازنين نبى اكرم(ص) فرو ريخت و زهراى اطهر(س) با چشم خود مى ديد كه اراذل و اوباش و سركشان قريش چگونه رسول خدا(ص) را ناسزا گفته و در صدد آزار و اذيّت او بر مى آيند، در صورتى كه هدف پيامبر خدا رهايى آنان از تاريكى هاى جهل و نادانى و رهنمون گشتن به نور هدايت بود، رسول خدا(ص)مى كوشيد از سنگينى بار ناراحتى زهرا بكاهد و او را به صبر و شكيبايى بر دشوارى ها تشويق كند، از اين رو بدو مى فرمود: «دخترم! گريه مكن، خداوند پدرت را از شر مخالفان محافظت مى كند و در مبارزه بر ضد دشمنان دين و رسالتش وى را يارى مى رساند[1].»

بدين سان، پيامبر اكرم(ص) در جان و روان دخت گرامى اش روح والاى جهاد و مبارزه را غرس و قلبش را به صبر و شكيبايى و اطمينان به پيروزى شاد مى گرداند.

فاطمه(س) پس از هجرتِ پدر بزرگوارش به مدينه و در فضاى وحشت زاى مكه به همراه پسر عمويش على بن ابى طالب(ع) كه براى فخر و غرور قريش اهميّتى قائل نمى شد، هجرت خود را آغاز كرد. على(ع) در حالى كه پاهاى مباركش در اثر پياده روى در سفر، متورّم شده بود در منطقه «قباء» به رسول خدا(ص) پيوست.

پس از آن كه رسول اكرم(ص) پايه و اركان دولت مبارك خويش را در مدينه تحكيم بخشيد، زهراى مرضيّه(س) به خانه بى تكلّف و ساده همسر منتقل گرديد و در جنگ و مبارزه اش همراه با او شركت جست و بر شدايد زندگى و رنج و دشوارى هاى جهاد و مبارزه در راه خدا، صبر و بردبارى پيشه ساخت. وى مى كوشيد الگويى بى نظير از زندگى خانوادگى را به جهانيان ارائه دهد. فاطمه زهرا(س) درمسير يارى حق و دفاع از وصيّت و سفارش رسول اكرم(ص) آن گاه كه در دشوارترين روزهاى زندگى على بن ابى طالب در كنار وى موضعى بى نظير اتخاذ كرد، نقش برجسته و توانفرسايى را ايفا نموده و تأكيد داشت كه جبهه داخلى در زمان اميرمؤمنان(ع)هم چنان مقاوم و پايدار بوده و احساس ضعف و سستى در آن راه ندارد. ولى ارزيابى شرايط و اتخاذ موضع را، به رهبر و همسر خويش امام على(ع) وانهاد، تا هر گونه بخواهد تصميم بگيرد و دستور دهد و فرمانش اطاعت شود.

حضرت زهرا(س) بامداد هر شنبه بر مزار شهدا حضور مى يافت و براى آنان طلب رحمت و آمرزش مى نمود آغازى اين چنين براى كارهاى هفته به خوبى روشن مى سازد كه ارزيابى فاطمه زهرا(س) از جهاد و شهادت تا چه پايه بوده و به وضوح حاكى از زندگى عملى آن مخدّره است كه با جهاد، آغاز مى شد و تا مرز شهادت، بر جهاد و مبارزه و جانفشانى متّكى بود.[2]

منابع و مآخذ:

[1]. سيرة المصطفى/ 205.

[2]. به نقل از مقدمه «فاطمة الزهرا وتر فى غمد» از سيد موسى صدر.