حضرت زهرا(س) همدم مادر

زمانى كه خديجه دختر خويلد با رسول گرامى اسلام ازدواج كرد زنان مكّه او را ترك كرده و با او سخن نمى گفتند و به ديدارش نمى آمدند و آن گاه كه به فاطمه باردار شد، هرگاه رسول خدا(ص) از منزل او بيرون مى رفت فاطمه از تاريكى بطن مادر با او راز مى گفت و همدم و مونس وى بود. روزى رسول خدا(ص) به خانه آمد شنيد خديجه با فاطمه سخن مى گويد، از او پرسيد: «خديجه با كه سخن مى گفتى؟.» عرضه داشت: اى رسول خدا! هرگاه با فرزندى كه باردارم در منزل خلوت مى كنم با من سخن مى گويد، رسول اكرم(ص) لبخندى زد و فرمود:

«يا خديجة! هذا أخي جبرئيل(ع)يخبرني أنّها ابنتي، وأنّها النسمة الطاهرة المطهّرة، وأنّ الله تعالى أمرني أن اُسمّيها « فاطمة» وسيجعل الله تعالى من ذرّيتها أئمة يهتدي بهم المؤمنون»;[1]

خديجه! برادرم جبرئيل به من خبر مى دهد كه كودك من دختر و انسانى پاك سرشت و پيراسته است و خداى متعال به من فرمان داده او را فاطمه بنامم خداى سبحان از نسل او پيشوايانى برجسته به وجود مى آورد كه مؤمنان به وسيله آنان هدايت مى يابند.

روايت شده هنگامى كه كفّار قريش از رسول خدا(ص)درخواست كردند دو نيمه شدن ماه را به آنان نشان دهد ـ باردارى خديجه به فاطمه آشكار بود ـ خديجه با شنيدن اين درخواست دشمنان، اظهار داشت: ناكام باد كسى كه محمد را تكذيب كند، او بهترين فرستاده و پيامبر خداست، فاطمه از اندرون بطن مادر صدا زد: مادر! اندوهگين مباش و نترس، خداوند حامى و پشتيبان پدرم خواهد بود.[2]

حضرت خديجه(س) كه در دورانِ نخستِ رنج و دشوارى هاى رسول اكرم(ص) در كنار آن حضرت و شاهد بى اعتنايى زنان مكه نسبت به خود بود، خداى متعال در ازاى صبر و شكيبايى اش در راه گسترش رسالت اسلامى، گوهرى گرانبها و ارزشمند بدو عنايت كرد و در عوض، او را به باردارى دخترى كه خود و فرزندانش به جايگاه برجسته اى دست مى يافتند، مژده داد.

منایع و مآخذ:

[1]. ثاقب المناقب (طوسى)/ 187.

[2]. روض الفائق/ 314.