ولادتِ پر شكوه حضرت فاطمه(س)

دوران باردارى خديجه پايان يافت و زمان ولادت نزديك شد و فرزند خديجه همواره همدم و مونس مادر بود و مادر در آرزوى فرح و شادى ولادتش بسر مى برد. هنگام ولادت فرزند كه فرا رسيد كسى را نزد زنان قريش و بنى هاشم فرستاد تا نزدش حضور يافته و امورى را كه زن ها در آن شرايط بايد انجام دهند، به عهده گيرند، ولى آنان با فرستادن شخصى نزد خديجه اظهار داشتند: از آن جا كه تو از گفته ما نافرمانى كرده و سخن ما را پذيرا نشدى و با محمد، يتيم فقير وتهيدست ابو طالب پيمان زناشويى بستى، نزدت نخواهيم آمد و كارى برايت انجام نخواهيم داد.

با شنيدن اين سخنان، غم و اندوه به دل خديجه راه يافت، در همين اثناء چهار زن بلند قامت شبيه زنان بنى هاشم بر او وارد شدند، خديجه از ديدن آن ها بيمناك شد، يكى از آنان لب به سخن گشود و گفت: خديجه! نترس; ما فرستادگان پروردگارت به سوى تو و خواهران توييم، من ساره و اين بانو آسيه دخت مزاحم كه همدم تو در بهشت است و اين زن، مريم دختر عمران، و ديگرى كُلثم خواهر موسى بن عمران است. خداى متعال ما را نزد شما فرستاده تا امورى را كه زنان در مورد شما بايد انجام دهند، بر عهده گيريم. بدين ترتيب، يكى از آنان سمت راست خديجه و ديگرى سمت چپ و نفر سوم روبرو و چهارمين تن پشتِ سر آن حضرت قرار گرفت.

و زهراى اطهر ديده به جهان گشود، وقتى روى زمين قرار گرفت، نور رُخَش خانه هاى مكه را پرتو افكن ساخت.زنى كه روبروى وى قرار داشت نوزاد را گرفت و با آب كوثر شستشو داد و دو قطعه پارچه سفيد خارج ساخت در يكى نوزاد را پيچيد و با ديگرى روى او را پوشاند و سپس وى را به سخن آورد و فاطمه زهرا(س)شهادتين را بر زبان جارى ساخت و سپس بر آنان سلام كرد و هر يك را با اسم نام بُرد و آن ها بر او لبخند زدند و گفتند: خديجه! نوزاد پاك و مطهر و پيراسته و خجسته ات را بستان، ولادت اين فرزند و فرزندانى كه از نسل او به وجود مى آيند بر تو فرخنده و مبارك باد.

بدين ترتيب، خديجه با شادى و سرور زهرا را گرفت و سينه در دهانش نهاد و سينه اش پر از شير شد.[1] هر گاه فرزندى از خديجه متولد مى شد، او را براى شير دادن به دايه اى مى سپرد ولى فاطمه زهرا(س) كه ديده به جهان گشود كسى غير از خديجه به او شير نداد.[2]

منابع و مآخذ:

[1]. دلائل الامامة/ 8 و 9.

[2]. عوالم العلوم 11 / 46 .