ازدواج خجسته

شخصيّتى نظير پيامبر(ص) كه سرآمد همه شخصيّت ها به شمار مى آمد، قهراً مى بايست با زنى ازدواج كند كه با او متناسب و با اهداف بزرگ و ارزش هاى مورد نظر وى هماهنگ باشد و در سختى ها و دشوارى هايش شكيبايى پيشه كند و در آن روزگار، زنى جز خديجه شايسته همسرى رسول اكرم (ص)و اين وظيفه مهم نبود و اراده خدا نيز بر همين امر قرار گرفته بود. از اين رو، دل پر عاطفه خديجه متوجه پيامبر(ص) گرديد و به شخص آن بزرگوار تمايل پيدا كرد.

ویژگی های حضرت خدیجه

خديجه(س) در مجد و عظمت، برجسته ترين زن قريش تلقى مى شد. دارايى وى از همه آنان بيشتر و در زيبايى سرآمد زنان بود و در عصر جاهليت «طاهره» و «سرور زنان قريش» ناميده مى شد و مردان قبيله اش براى ازدواج با وى به شدت علاقه نشان مى دادند. هر يك از بزرگان قريش از خديجه خواستگارى به عمل آوردند و در اين راستا حاضر شدند اموال فراوانى بدو هديه كنند، امّا خديجه به دليل عقل و خِرد و توان بالايش در ارزيابى امور، هيچ يك از آنان را پذيرا نشد[1] ولى به جهت اصالت و اخلاق نكو و فضايل پسنديده و ارزش هاى والايى كه در پيامبر(ص) سراغ داشت، ایشان را به همسری برگزید.

خواستگاری از حضرت خدیجه

بسيارى از اسناد تاريخى مؤيد اين است كه نخستين بار، خديجه به ازدواج با رسول خدا(ص) اظهار تمايل كرد و ابوطالب با چند تن از قريش براى خواستگارى خديجه نزد وَلىّ او، كه در آن روزگار عمويش عمروبن اسد[2] بود، رفت. اين ماجرا به گفته مشهور، پانزده سال قبل از بعثت پيامبراكرم(ص)رخ داده است.

از جمله مطالبى كه ابوطالب در اين مجلس خواستگارى عنوان كرد، اين بود:«ستايش و سپاس پروردگار اين خانه را مى سزد كه ما را از دودمان ابراهيم و اسماعيل قرارداد و در حرم امن خود سكونت داد و بر مردم فرمانروا ساخت و برايمان در سرزمينى كه به سر مى بريم خير و بركت مهيا نمود. برادرزاده من با هر يك از مردان قريش مقايسه گردد، از او برتراست و ميان مردم همتا و نظيرى ندارد. هر چند وى از ثروتى برخوردار نيست، ولى مال و ثروت، رفتنى و سايه اى زايل شدنى است. اكنون او به خديجه و خديجه به او تمايل دارد و ما با رضايت و دستور او براى خواستگارى خديجه، نزدت آمده ايم. مهريه او هر چه بخواهد به عهده من است، ... به خداى كعبه، سوگند!او(محمد) بهره اى وافر، كيشى جهانگير و انديشه اى كامل دارد.»[3]|

مهریه حضرت خدیجه

خديجه، مهريه را در اموال خود بر عهده گرفت... برخى با تعجب گفتند: شگفتا! زنان مهريه را به نفع مردان، بر عهده مى گيرند. ابوطالب از اين سخن برآشفت و فرمود: «اگر آن مردان، در رتبه و مقام برادرزاده من باشند، از ناحيه زنان با گران ترين بها و بالاترين مهريه، درخواست ازدواج با آنان مى شود و اگر نظير شما باشند، جز با بالاترين مهريه، به ازدواج با آنان تن در نخواهند داد.»

از برخى منابع استفاده مى شود كه رسول خدا(ص) خود، مهريه خديجه را پذيرفت و اگر اين كار را توسط ابوطالب نيز انجام داده باشد، چندان مانعى ندارد. از سخنان ابوطالب در مجلس خواستگارى مى توان جايگاه والاى رسول اكرم(ص) را در دل مردم و مجد و عظمتى را كه بنى هاشم از آن بهره مند بودند، دريافت.

منابع و مآخذ:

[1].  بحار الانوار 16 / 22.

[2].  سيره حلبى 1 / 137.

[3].  كافى 5 / 374.